Pendidikan Bangsa Melayu

Sejarah Awal Pendidikan di Tanah Melayu

Pendidikan, khususnya yang berbentuk bukan formal, dipercayai telah berkembang bersama-sama dengan penyebaran agama Islam di negeri-negeri Semenanjung Tanah Melayu serta Kepulauan Melayu pada abad keempat belas. Pedagang-pedagang Arab dan India yang beragama Islam yang datang ke kawasan Asia Tenggara telah menyebarkan agama Islam dan merupakan pelopor yang telah memulakan usaha-usaha pendidikan bukan formal dengan cara membina sekolah-sekolah pondok. Pengajian agama Islam biasanya diadakan di surau-surau dan di masjid-masjid pada waktu malam dengan dihadiri oleh golongan dewasa lelaki dan perempuan. Guru-guru terdiri daripada imam dan haji yang kadangkala berketurunan Sayid dan Sheikh.




PENDIDIKAN DALAM ZAMAN PEMERINTAHAN INGGERIS (1800—1956)

Dasar laissez-faire Inggeris dalam bidang pendidikan telah mewujudkan 5 jenis persekolahan dalam zaman pemenintahannya. Jenis-jenis persekolahan itu ialah Sekolah Vernakular Melayu, Sekolah Vernakular Cina, Sekolah Vernakular Tamil, Sekolah Inggenis dan Sekolah Agama Madrasah. Pewujudan 5 jenis persekolahan ini dalam sistem pendidikan dalam zaman pemerintahan Inggenis telah menimbulkan situasi yang rumit dalam sistem pendidikan sekarang, khususnya dari segi keseragaman dan pencapaian hasrat integrasi nasional. Pendidikan Melayu sekular telah diperkenalkan oleh British pada abad ke-19. Sebelum itu, pendidikan Melayu umumnya berbentuk agama. Murid-murid diajar mengaji dan membaca al-Quran serta cara-cara bersembahyang.